Jiří Menzel, Czechosłowacja, 1981
Jasnowłosa Maryška spożywa niebotyczne ilości piwa, a jej pragnieniu może dorównać tylko niepohamowany apetyt seksualny. Nic dziwnego, że dziewczyna stanowi obiekt fascynacji niemal wszystkich mężczyzn w Nymburku. Fantazja i skłonność do zabawy Maryški spędza jednak sen z powiek jej mężowi – statecznemu właścicielowi browaru. Mężczyzna robi wszystko, by ujarzmić temperament małżonki, ale w starciu z jej energią wydaje się pozbawiony szans. Choć Postrzyżyny można uznać za opowieść o krętej ścieżce ku kobiecej emancypacji, film Jiříego Menzla pozostaje przede wszystkim uroczą komedią. Nie może być inaczej, jeśli mamy do czynienia z adaptacją jednego z najsłynniejszych dzieł Bohumila Hrabala. Unoszącą się nad Postrzyżynami aurę nostalgicznego ciepła potęguje fakt, że pisarz osadził akcję w realiach międzywojnia, a postacie głównych bohaterów wzorował na własnych rodzicach. W ujęciu Menzla intymny ton opowieści nabrał uniwersalności, czego potwierdzenie stanowi przyznana filmowi Nagroda Specjalna na festiwalu w Wenecji.
Piotr Czerkawski
