Saša Gedeon, Czechy, 1999
Film Gedeona powstał z inspiracji Idiotą Dostojewskiego. Tytułowym bohaterem jest chłopak, który wiele lat spędził w zakładzie psychiatrycznym, odizolowany od świata i poddawany elektrowstrząsom. Teraz, wciąż cierpiący z powodu koszmarów i krwotoków z nosa, wraca na łono społeczeństwa. Jest jak biała kartka: pozbawiony doświadczeń, naiwny, w dosłowny i przenośny sposób dziewiczy. Ironia losu sprawia, że bohater trafia w środek skomplikowanego erotycznego układu. Ktoś kogoś kocha, ktoś inny kogoś zdradza. Idiota przygląda się temu z szeroko otwartymi oczami. Próbuje pomagać, łagodzić konflikty, zadowolić wszystkich i nikogo nie skrzywdzić. Jego nieracjonalna, gamoniowata dobroć zostaje skonfrontowana z wszechobecnym egoizmem. Gedeonowi udaje się znaleźć kompromis między dramatem a komedią. Tonacja filmu cały czas waha się między zakłopotaniem, rozczarowaniem a nadzieją, że świat może być lepszy.
Piotr Mirski
