Kazimierz Kutz, Polska, 1994
Tomasz Siwek, pracownik śląskiej elektrociepłowni, jest oddanym członkiem PZPR. Jego naczelnik twierdzi nawet, że gdyby co drugi Polak był taki jak on, to cały kraj wyprzedziłby Związek Sowiecki w ciągu zaledwie 15 lat. Z racji swojej godnej pozazdroszczenia postawy bohater zostaje wysłany na wiec „Solidarności”, aby sprawdził, ilu kolegów z pracy bierze udział w tym nielegalnym przedsięwzięciu. To bez wątpienia ważne i wymagające zadanie. Na miejscu dzieje się jednak coś niespodziewanego: otóż Siwek daje się porwać zbiorowym emocjom i dołącza do śpiewającego tłumu. Chwila słabości okazuje się brzemienna w skutkach. Przedstawiciel systemu nagle odkrywa, że znalazł się po drugiej stronie barykady. Komedia Kazimierza Kutza, zrealizowana niedługo po upadku komunizmu, stanowi polemikę z mitem solidarnościowym.
Piotr Mirski
