Jan Hřebejk, Czechy, 1999
Czechosłowacja, przełom roku 1967 i 1968. Pod dachem jednego domu spotykają się różni ludzie, pokolenia, światopoglądy i style życia. W komediowych, pełnych absurdu i empatii epizodach poznajemy kolejnych mieszkańców: zwolenników i przeciwników władzy, mężatki i kobiety samotne, niegrzeczne dzieci i niewiele lepszych nastolatków. Bohaterowie świętują Boże Narodzenie, piją śliwowicę i płonące drinki, po których zioną ogniem. Jedzą rodzinne obiady i zażarcie kłócą się o różnicę między knedlami a kluskami. Z mieszanką podniecenia i sceptycyzmu testują kolejne cudowne wynalazki: nietłukące się szklanki i plastikowe łyżki. Młodzi przeżywają pierwsze miłości i cierpią za miliony, a starzy uprawiają seks, mając nadzieję, że nie nakryje ich potomstwo. Życie wrze i pryska na boki. Gdzieś za oknem, daleko, ale i niebezpiecznie blisko, toczy się wielka historia, która rzuca cień na cały ten harmider.
Piotr Mirski
