Krzysztof Zanussi, Polska, 1980
Witold reprezentuje typ bohatera, jakiego często można spotkać w kinie Krzysztofa Zanussiego. To etyczny maksymalista, którego czeka konfrontacja z niejednoznaczną rzeczywistością. Poznajemy go, kiedy jest jeszcze chłopcem, dopiero czeka go pierwsza praca zawodowa i poważne dylematy. Zafascynowany abstrakcyjną czystością matematyki, wierzący w to, że można dochować wierności swoim ideałom bez względu na okoliczności, Witold wraz z biegiem lat przechodzi kolejne próby charakteru. Zamiast stać się elastycznym, gotowym do kompromisów człowiekiem, coraz bardziej się radykalizuje. Zaczyna przypominać mnicha, w gruncie rzeczy jest próżny, żyjąc w przekonaniu, że jeśli nie zechce, to nie pobrudzi sobie rąk. Opowieść o jego wewnętrznej ewolucji zbudowana jest z szeregu epizodów, które odznaczają się surowym i chłodnym stylem.
Piotr Mirski
