Jerzy Skolimowski, Polska, 1960
Interpretacja Hamleta na wesoło inspirowana poetyką kina Chaplina i Felliniego, szkolna etiuda, jedna z pierwszych prac reżyserskich Jerzego Skolimowskiego. Akcji filmu towarzyszy wyśpiewany na pijacką modłę, absurdalny monolog na bazie dramatu. W tym świecie na opak Ofelka kąpie się w wannie, a Laercio walczy na kastet, zaś ekspresja aktorska godna jest filmów niemych.
