Roman Polański, Polska, Wielka Brytania, Francja, Niemcy, 2002
Portret artysty w czasie apokalipsy. Film Romana Polańskiego opowiada opartą na faktach historię Władysława Szpilmana, muzyka żydowskiego pochodzenia, który spędza II wojnę światową w zajętej przez nazistów Warszawie. Blady, szczupły i delikatny, mający dłonie stworzone do grania, a nie trzymania karabinu, musi walczyć o przetrwanie. Przez kolejne lata okupacji błąka się po mieście, które ulega coraz bardziej drastycznym przeobrażeniom, aż w końcu obraca się w sięgające horyzontu czarno-szare gruzowisko; za wykreowanie tego ginącego świata scenograf Allan Starski został uhonorowany Cezarem i Orłem. Przy całym swoim ładunku powagi Pianista nie jest pozbawiony typowego dla Polańskiego czarnego humoru. Wojna jawi się tutaj jako równie straszny, co absurdalny spektakl, którego scenariusz pisze złośliwy przypadek.
Piotr Mirski
