Feliks Falk, Polska, 1977
Jedno z najważniejszych dzieł kina moralnego niepokoju, a także błyskotliwa kronika patologii toczących peerelowską rzeczywistość. Lutek Danielak to początkujący konferansjer, któremu marzy się szybki awans w zawodowej hierarchii. Aby osiągnąć swój cel, mężczyzna przekracza kolejne granice moralne, a także poświęca relacje z najbliższymi osobami. Zachowanie bohatera wydaje się tym bardziej wstrząsające, że akcja filmu rozgrywa się w zwodniczo beztroskiej scenerii bankietów, dancingów i karnawałowych balów. Przedstawiona przez Feliksa Falka opowieść o zgubnych skutkach konformizmu nie miałaby tak wielkiej siły rażenia, gdyby nie rewelacyjna kreacja Jerzego Stuhra. W ujęciu niespełna trzydziestoletniego wówczas aktora Danielak nie okazuje się postacią demoniczną, lecz typem everymana, którego swojskość jest wręcz niepokojąca. Wielki sukces Wodzireja skłonił duet Falk-Stuhr do stworzenia swoistej kontynuacji filmu – zrealizowanego w połowie lat osiemdziesiątych Bohatera roku.
Piotr Czerkawski
